Kara Gözlüm Şiiri - Gökhan Zunluoglu

Kara gözlerine vurgun olduğum
Zalim sevdiğim acımasız aşkım
Ben de ki bu aşk yedi bitirdi beni
Bir bülbülün güle olan aşkıydı sana duyduğum
Bir susuzun suya olan aşkı
Oysa sen çölde kalmış birinin gördüğü serap kadar yalandın
Ve sana duyduğum bu aşkı görmeyecek kadar kör
Sen başkalarının oldun artık
Ama ben senin için ne mecnun gibi çöllere düştüm
Ne ferhat gibi dağları deldim
İçimdeki bu feryat senin karşında masum bir çocuk gibi sükut etti
Sen yoksun artık
Başkalarının kollarında kaybolup gideceksin
Ama ben seni yüreğimin bir köşesinde daima saklayacağım
Git karagözlüm
Gelme artık
Ben gülümsüyorum sadece
Haykıra haykıra ağlayamadığım için gülümsüyorum
Ama unutma ki en çok gülenler en çok ağlayanlardır
Artık sen benim için
Gündüzleri bağrımda ki taş
Geceleri gözümde ki yaş kadar acısın
Ve sen yine gidiyorsun
Peki git karagözlüm