Kara gözlüm niye üzgün bakarsın
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin
Küsmüş gibi, bakıyorsun hayata
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Kara gözlüm, salıvermiş kolunu
Bükmüş gördüm, sülün gibi boynunu
Kara gözlü, anasının kuzusu
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Kara gözlüm, tarak çalmış saçına
Genç yaşında, düşmüş gençlik aşkına
Kara gözlüm, ne gelmişse başına
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Karagözlüm, yere bakar gözlerin
Derdin neyse, hiç gülmüyor yüzlerin
Yorgun gibi, yere sarkmış ellerin
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Kara gözlüm Şu Yüksel’in aşkına
Bir gülümse, yüzlerinde güller açsın
Kara gözlüm, neler oldu şu sana
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
21 Eki. 16
Antalya
Kayıt Tarihi : 21.10.2016 21:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!