Kara Gözlü Kadınım Şiiri - Ahmet Gürcü

Seni seviyorum çünkü;

Karanlıklarıma aydınlığım oluyorsun.
Günaydınım oluyorsun sıcacık.
Ne zaman seni düşünsem; İçimde, tam şuramda anlatılmaz bir sızı beliriveriyor.
Özlemin ve hasretin bütün dillerini öğrettiğin için seviyorum...

Yıldızlara bakınca önceden, garip bir hüzün kaplardı içimi.
Şimdi her bakışımda acaba aynı yıldıza mı takıldı gözümüz diye; Hüzünle karışık bir sevinç doluyor kalbime.
Her gece seni özleyerek uyumak, her sabah sana kavuşmak umuduyla uyanmak yaşam gücümü arttırıyor.
Umudu, her rengiyle bana yaşattığın için seviyorum...

Seninle yürüyemesek de bu yollarda, seni bana getirecekler diye nefret edemiyorum. Yolları seviyorum, Ağaçların yeşilini seviyorum, Gökyüzünü seviyorum... İmkansız olduğunu bilsem bile kavuşacağımız günü beklemeyi seviyorum... Birini beklemek bu kadar güzel olamazdı inan...
Beklemeyi sevdirdiğin için seviyorum...

Yaşam ile ölüm arasında kopmaz bir bağ olduğun için; Hüzün kokan satırlardan koparıp, şuan bu satırları yazmamı sağladığın için, Suskunluğuma avaz avaz s e v i y o r u m lar yüklediğin için. Canım kelimesi seninle anlam bulduğu için seviyorum...

Seni Sevmeyi Seviyorum...

Benim canım sevgilim iyi ki varsın
Allah'ım benden alsın, ömrüne katsın
Şu garip canımdan, daha da cansın
Bende sonradan değil, Doğuştan varsın...
Bunu biliyorsun…