Kara Gözlü Çocuk Şiiri - Yakup Topal

Kara Gözlü Çocuk

bir Şubat gecesinde
yağan taze karın beyazlığına inat
en onulmaz
karanlık dehlizlerden
bir umut beklerken
karşımıza çıktın…

gözlerin karaydı
ama karanlıkta bir elmas gibi
aydınlattı içimizi…
kaç gün sen bizi bekledin
Kaç gün biz seni bekledik, bilmiyorum.
zaman erimişti
zaman susmustu…
şehrin sessiz uğultusu sarmıştı her yanı
insanlar koştururken yüzleri solmuş
gözleri boşluğu yudumlar olmuştu

kaç gece bekledin
kaç melek gördün çocuk!
kaç sabah güneş huzmeleri süzüldü daracık odana…
kaç kere umutsuz oldun, kaç kere umut dolu…
kaç zaman üşüdün,
ama biz senin soğuğunla ısındık, anlamadan…
kaç kere ağladın
biz, soluğunu göğsümüze bastık, duymadan
iniltin depremden fazla sarstı bizi
ama sen gülerken
unuttuk her şeyi, fark etmeden…

kaç kere dua ettin Rabbine çocuk!
kara gözlerinle…
her duanla
biz de ellerimizi senin ellerine kattık,
değmeseler de birbirine,
değiyor zannettik, görmeden
bakışın ısıttı içimizi,
soğuğu unuttuk, bilmeden…
ama uzaklara bakma ne olur?
arama anneni kara gözlerinle,
ne olur?
sen varsın ya işte?
yüreği evlat yangınıyla yanan anneler
artık senin annen olacak, inan bana

baba, diye seslenme ne olur
feryadın, yürekleri dağlıyor
uyumayı unutan koca yürekliler
toz toprak içinde seni bağrına basmaya hazır!

ama sen üzülme, ne olur!
sen üzülünce bahar gelmez ülkeme
kuşlar ötmez
kelebekler kanat çırpmaz artık
sen ülkemin umudusun yarına
ağlama çocuk,
gözyaşların ateş olur, yangınları artırır
en güzel muştudur tebessümün
ısıtır içimizi…
gül çocuk, kara gözlerinle gül
ne olur!

Adıyaman
Şubat 2023