Kara Gözlerini Şiiri - İdris Akmetin

Bir sonbahar akşamı tutuldum aşk ateşine
Bir güneş gibi doğdun o gün üşüyen yüreğime
Her yerde senin bakışını aradım senin sıcaklığını
Başkası girmedi o günden beri mahruk gönlüme.

Efsunlu gözlerinle sevdanı kalbime işledin
O gün, bir genç kız edasıyla işler gibi danteli,
Bir dost sıcaklığı görmeyen ruhuma yerleştin
Bir ışık demeti gibi süzülerek gönlümden içeri.

Kor ateşe döndü yüreğim şehla bakışından
Bir tutku ki bitmez ahu gözlerine, benimki
Bir efsane aşk Keremle Ferhat'ı yakan
Ne benden eser kaldı ne gururumdan
Sana rastladığım o anlamlı günümden beri.

Nasıl canda kurşun izi kalırsa ebedi
Kalbime öyle kazıldı amansız bakışların
Senden önce kalbime destursuz girenlerin
Okunur mu senden sonra oracıkta esamesi.

Kalbim küçük bir serçe gibi ürperdi tutkudan
Özenle yaratmış gözünü, kaşını ulu yaradan
Daha dün koşarken tay gibi her güzel ardından
Bakmaz tanımaz oldu gönlüm hiç bir güzeli.

Söyle hangi can sevdi seni benim kadar içten
Hangi gönülde serilip taht kurdun böyle sen
Bir tek benim dünyada, seni ölümüne seven
Işık yapan bir ömür kendine mahzun gözlerini.