Kara Görünse Şiiri - Kemal Sakan

deniz geçiyor gözlerinden dalgın bir uyku içinde
ayağını kaşıyor ay başka bir uzvundan esinle
kaptanın tedirgin sözcüğü kilitli ağzının içinde
karanlık kargaların ufukta yankılarıyla
ürperip uyanan çiroz hevesler içinde
mutsuz yüzleriyle berkitiyor direkleri tayfalar
elleri halatlara benzeyen suratsız güçlü tayfalar
durgun akşama benzeyen paslı bir resim gibi
aldırışsız işlerini görüyor puslu zaman içinde
ıslanıyor ters dalgalarla yarına saklı düşleri
ağaç kokusu geliyor burunlarına durmuyor uçup gidiyor
kara görünse görünse karanlıkta düş perisi ayın üçünde
bitse kördüğüm geceler gün bittiğinde
haklı bir sevinç gibi açsa yüzlerde o gülümseme
unutulmuş olan sıcacık bir çorba akşam yemeğinde
yıldızlar yerli yerinde verandada huzur içinde
oğullar ve kızlar gelip iyi geceler öpücüğüyle
bırakıp gittikten sonra gam yemeyecek hiçbiri ölseler
yanaklarında küçücük kelebek öpücükleriyle
gömülmek toprağa ve selvi ağaçlarının gölgesinde

kemal sakan