Kara gezegen Şiiri - İshak Aras

Kara gezegen

Yavan ömrümüzde, huzur ararken
Kavgaya dönüştün, bezdirdin dünya
Günlerime huşu, sevap kararken
Amelime günah, yazdırdın dünya

Geceyle beraber, gündüz işinden
Lokmayı yutmadım, aslan dişinden
Bir parça ekmeğin, koştum peşinden
Soluksuz nefessiz, gezdirdin dünya

Neslimi unuttum, hece dersinde
Parayı aradım, kokan mersinde
Şamarı yiyince, elin tersinde
Değersiz mal verip, azdırdın dünya

İnsanlar boşlukta, uçan hava mı?
Bıraktığın miras, yıkık yuva mı?
Attığın tokatlar, bize reva mı?
Uzaktan namerde, sezdirdin dünya

Gün geldi yeşerip, allanıp bittin
Temelin oynadı, sallanıp gittin
Hayalî yükseği, kullanıp güttün
Çözülmez ilmeği, çözdürdün dünya

Nefsimiz var diye, işin soymak mı?
Ne zannettin bizi, çelik çomak mı?
Boyanmış yüzünle, sana doymak mı?
Fakiri zengine, ezdirdin dünya

Anladım hanemiz, çürük direkli
Var mı itirazlı? Hani yürekli?
Aras'ın elleri, kazma kürekli
Mezarını derin, kazdırdın dünya

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
24 Ocak 2021