Kara Gecelerin Aydınlığı

Kara Gecelerin Aydınlığı

Kara Gecelerin Aydınlığına Açıldım…
Sevdalarım Sarmış Başımı,
Sevdalarımı Alıp Kuruyan Dudaklarımı Islattım…
Kara gecelerin umutlarına kapılırken,
Sessizliğim yanaşmış,
Umursamadım!
Kuruyan boğazımdan türküler yaktım…

Kara gecelerin yollarına attım adımlarımı,
Kara gecelerin havasına karıştı sigaramın dumanı…
Elim,
Yüreğim,
Tenim,
Temizdim!
Ve böylesine sevdalar temiz,
Bir öylesine hasrettim…

Kumruları vardı gecenin;
Görülmeye değer…
Ve böylesine sevdalar temiz,
Gecelere gizlenmiş saf yürekler…

Kara gecelerin adamlarıyla tanıştım…
Ucuz şarap içip,
Onlarla ateş başında ağıtlar yaktım…
İnsandım o gece!
İnsanlığı anladım…

Oturduğum yer sağlamdı…
Belli ki benden önce de oturan aynıydı.
İnsanlığı görülmeyen,
İnsanca yaşaması gereken…

Hepimizin içi kan çanağı…
Yalan mı?

İPEK TOPYAN