Kara Gece... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

akşam olur tek tek gider gemiler
boğazım düğümlenir o an
başlar çilem
ağrı vurur göğsüme
gözlerim ağlar
ben ölürüm

yıllar oldu sen gideli
akşamlardan uzağım
rüzgardan vaz geçtim
gölgem düşüyor omuzlarıma
yerden kalkamıyorum
ben ölüyüm sanki

ne zor geliyor bana
seni beklemek
yıllardır ben bu şehri
hiç sevmedim
yemin olsun ki sor beni martılara

yüreğimde hep sen vardın
az önce gemiler gitti
bak yine kanat çırpıyor martılar
gözyaşlarım akıyor içime
ey istanbul duy sesimi diye
türkü söylüyorum

seni gördüm uzakta olsa
suya yansıyordu içimdekiler
bakışlarım sabahı bekliyor
oysa ne güzeldi
küçüklüğümün mevsimleri

şimdi
akşamın sehrinde
suskun olur dersin martılar

içimde bir hüzün
tedirgin halim
kulağımda hep uğultu
tutundum yine duvarlara
sokaklar uzanıyor canım yanıyor
yorgun düştüm bugün yine ben kara geceye...
Hüseyin YANMAZ
23/09/2016