Kara Gece Şiiri - Nurten Altınok

Bir sevdiğim vardı yaşı yirmili
İncecikti, fidan gibi
Dokunsam kırılacaktı sanki
Bir sevdiğim vardı
Yaşı yirmili
Ne çok sevmiştik birbirimiz

Yeni terlemişti bıyıkları
Bir sevdiğim vardı
Hey gidi bre efeler hey
Efelerin efesiydi
Yaşımız yirmili
Ne çok sevmiştik birbirimizi

Bir toplantıda karşılaşmıştık
Yanıma geldi
Adımı sordu, söyledim
Adını sordum, söyledi
Yaşımız yirmili
Ne çok sevmiştik birbirimizi

Daha dün gibi içimdeki korku
Ya unutursam derken adını
Bir daha sordum, duymamış gibi
Yaşımız yirmili
Ne çok sevmiştik birbirimizi

Bir sevdiğim vardı yaşı yirmili
İnceciktik, fidan gibi
Sevda değildi bu
Karasevdaydı besbelli
Yaşımız yirmili
Ne çok sevmiştim seni

Gün oldu, kanat oldun kollarıma
Boğazı uçtum da geçtim sanki
Gün oldu, bıçak oldun damarıma
Söndüremediler içimdeki ateşi
Yaşımız yirmili
Ne çok sevmiştim seni

Kızıl bir demir düşer gibi buza
Yarıldım paramparça
Bir nefes uçup çıktı içimden
Bu ne kara bir gece

Yandım, kavruldum
Nefesimdi, kesildi
Amaçtı, bitti
Umuttu, söndü
Darmadağınım
Okuyunca bir ilanda öldüğünü

Ne köy oldum ne kasaba
Boş vermişliğim bundandır hayata…

Nurten Altınok

02.03.2016
Güncelleme