Kara Fecr Şiiri - Sabah Yıldızı

Gafletten uyandığımda bir fecir vaktiydi
Ondandır fecre olan sevgim
Sonra, bir Tümata çalardı ,ve
Ben hiç dalmadığım hülyalarda kaybolurdum
Güneş ışınları odamı aydınlatırdı
Tüm acılara rağmen yeniden doğardım
Her gece ölmüyormuş gibi doğardım
İki mısra Amentü ile İsmet Özel gelirdi aklıma
Biraz daha kızıllaşınca gök yine Cahit'e kızardım
Hiç geçmeyen fikir ağrısı gibi
Sızlayan anlı dar alın yazısına
Kaç anne ağladı Drina'da beyaz kıyamet gününe
Güneş doğunca tellenmiş gelinlik şehre
Binalar yüreğime yığılırdı camı kırık penceremden
Ben yine korkardım yalnızlıktan ve kıyametten
Kaç tövbe temizler bu günahları
Kaç gün daha geçer ebediyet için
Bu sessiz ölümlerimi kim duyar artık
Sonra gök aydınlandırdı tahta cızırtısı hazırlıklar başlardı
Her gün aynı şeyler için hazırlık yapmak ağrıma gidiyordu
Neyse ki Güneş var peki ya Yağmur yağsaydı?

15 Mayıs 2018 /