Kara Eylüller Şiiri - Ozan Ali Aydın

Yine eylül! Ben yine tarifsiz acılar içindeyim
Hücrede değilim,odam hücreden soğuk
Buz kesmiş sol yanım,denizde vurgun yemiş gibiyim
Üşümekteyim anne üşümekteyim
Sokaklar yanmıyor akşam kızıllığında
Anons edilmiyor polis telsizlerinden adım
Radyolar söylemiyor anne
Yanmıyor üsküdar eskisi gibi
Ama çok yorgunum anne,yorgunum
Zemheride ayaz yemiş kedi gibi titremekteyim
Odam soğuk duvarlar mat
Ay ışığı küsmüş pencereme
Yıldızlar yabancı devrn şarkılarına
Gök yüzü ağlamaklı
Geliyor gece üstüme üstüme
Pusu atmış karanlıklar,kuytular
Geliyor gce üstüme üstüme
Nefesim daralıyor düğümleniyor,bogazımda kelimeler
Yarışıyor ağaçlar yaprak dökmek için
Bir bitmez sonbahardayım anne
Galiba aşığım galiba seviyorum anne
Peki bitmezmi hiç benim kara eylüllerim
Çıkmazmı karşıma?
Nefsine süngü çekmiş dört yapraklı bir yona
Bu yanlız kurt,yanlız adam
Yanlızmı olacak o gün
Sendemi olmayacaksın son nefeste yanımda
bir bardak suya açıkmı gidecek gözlerim
Hep yolara bakarakmı geçip gidecek eylüller
Kader kelepçesiyle bağlımı bu eller
Aynı şarkıyımı duyacak kulaklarım
Martıların dilinde eski bir şarkı
Maziyi çalıyor uykusuz keman
Yağmurlar besteci şişekler solist
Bir ben deyilimki burda ağlayan