KARA DÜŞMÜŞ YAZIM BENiM!

KARA DÜŞMÜŞ YAZIM BENİM!

Defterime, tâ ezelden,
Kara düşmüş, yazım benim.
Ne çirkinden, ne güzelden;
Yine bana, çözüm benim!

Bağda Güldüm, yoldurdular,
Hoyrat eller, soldurdular,
Bülbül’ümü, öldürdüler;
Daha gülmez, yüzüm benim!

Dilim dönmez, anlatayım,
Derdim kime, dinleteyim,
Ne mâkamdan, ünleteyim;
Teli kopuk, sazım benim!

Bâhtım gülmez, çile sunar,
Âhh çektikçe, ciğer yanar,
Yaralarım göz göz kanar;
Eksilmiyor, sızım benim!

Düş gördüğüm, ân sefâysa,
Ömrüm zorlu, hep cefâysa,
Dost dediğim, bîvefâysa;
Kime geçsin, nazım benim!

Yaşamadım, birgün sürur,
Gâm sînemi, sarar, bürür,
Mürâiler, körük vurur;
Küllenmiyor, közüm benim!

Haykırırım, sesim duyun,
Çok karışık, girift oyun,
Nasıl olsun, buyrun deyin;
Bu gidişe, râzım benim!

Günüm düşer, yaprak yaprak,
Vade dolar, yutar toprak,
Olmaz ise, aslî dâr pak;
Kalır mı ki, tozum benim!
18.09.2008/16.00