Kara Duman Çöktü Ortadoğuya

KARA DUMAN
ÇÖKTÜ
ORTADOĞUYA

Kapkaranlık bir boşluktu ortam
ne “enginin yüzü” vardı
ne gökte yıldızlar
ne de “ol kutsal ruhun üzerinde
hareket edip durduğu” sular
ve hiç bir zaman var olmadı
“yerin ve göklerin kıralı”
geçip gitmesine karşın milyarlarca yıllar.

Evrile çevrile
ve birike birike
nesnenin özünde enerji
kendi bünyesinde döğüşe boğuşa elektronlar
büyüdü kendi çekirdeğinin iç dinamizmiyle
koptu sonsuz karanlıkta bir kızıl kıyamet,
ve saçıldı boşluğun çok geniş alanlarına
maddenin al kor ateş kütleleriyle
onun etrafında dolanan döküntüleri
gümbür gümbür gümbürdeyerek...

Ve bu kıyametler süregide dursun
evrenin pek çok köşesinde
semaha durdu bizimkiler
sevdalı pervanelerce
ulaşılmaz uzaklıklarına karşın
sarıp kuşatarak biribirlerini
oluşturarak içiçe yörüngelerini
başladılar dönmeye semazenlerce...

Ateş ve taş
madde ve enerji
ve gaz kütleleri
Döne döne boşlukta
döne döne sevdayla
Yandılar çıra gibi
söndüler
hoyrat yelleriyle
soğuk boşluğunda kör derinliğin,
Kimileri vuslata erdi
kimileri dönüşüp gitti
soğuk halkalarında karanlığın
buzdan bir iskelete,
Kimi daha yanıyor kolları arasında
ateş kürelerinin..
Böylece didine didine
böylece gele gide
yavaş yavaş kabuk bağladı
kor ateş madde yığınları
milyarlarca turaladıktan sonra
ısı ve ışık kürelerinin etrafında
kendi duygularının gözyaşlarıyla,
Yanar daha derinliklerde yüreğinin ateşi
söner fırtınanalarında buz kasırgalarının
döner onbeşlik körpe kızlara....