Kara duman Şiiri - Seyit Uysal

Bizim köyü de kara duman almış
Gören gözler dumanı görmez olmuş
Ateşi yakanlar bırakıp kaçmış
Köyümün üstü de dumanla dolmuş

Nerden çıktı duman bulutsuz hava
Bir yer lazım dumanı dağıtmaya
Ne yel ne de yağmur uğramaz olmuş
Köyüm de kendi kaderine küsmüş

Koşuşurlar bir sağa bir de sola
Ellerin de yoktur yoktur bir kova
Can derdine mal dernine düşmüşler
Birbirlerine hayıflanırlar dururlar

Sanki dilleri lal olmuş gibi
Gözlerinden akan yaş yağmur gibi
Ciğerleri dağlanıp yanmış gibi
Yutmuş heceyi konuşmaz dilleri

Beşikteki bebelerde ağlıyor
Ananlar göç hazırlığı yapıyor
Babalarda ne bulduysa yüklüyor
Bir kara duman bizim köyde geziyor

Kara duman gidişin olsun olsun
Seyit der daha dönüşün olmasın
Duman dünyada mekanın olmasın
Duman senin yerine güneş doğsun