Kara Düğün Şiiri - Ayşegül Doğrucan

Yer kızıl, gök bayrak maviliğinde,
Hayat daim, an hazan mevsiminde.
Yiğidim, güvey misali gülmekte,
Düğündür, adına kara dense de.

Ne sarayda ne parlak köşkte doğdu,
Azığı zengin değil, lokma oldu,
Sultandı yüreği, açarken soldu,
Cennetin bağrında tahtı kuruldu.

Cümle âlem ağlayarak seyirde.
Ne ana ne yar kalmış beklemede.
“Yok oldu” diye zalim sevinse de,
Bir şehit bir sema gülümsemekte.