Kara Derili Çocuk Abi Tako’nun Anısına…

Siyah Afrika’da açmıştı yaşama gözlerini minik Abi Tako
Kıvır kıvır saçları, tanımsız bir saflık vardı çocuk yüzünde
Geceler korkuyla inerdi Guinea-Bissau’ya, karanlıktı evleri
Annesinin sırtında dolaşırdı Afrika’nın çorak, gizemli çöllerini
Minicik avuçlarıyla kuru memeye saldırdı günlerce Abi Tako
Susuz topraklarda, silah sesleriyle irkilirdi, yumunca gözlerini.

Terk edilmiş köylerde geceleri çiğ yağardı kuru yaprakların üzerine
Annesi ışıkları gözlerdi, iğreti çadırlarda gözleri yaşlı olurdu sürekli
Erkekler kurumuş ırmakları kutsarlar, vahşi hayvan kanı içerlerdi
Gecenin ayazı bıçak gibi keserdi kara derisini küçük Abi Tako’nun
Delik deşik tabaklarda bulamaca üşüşürdü aç ve kara sinekler
Umudu indirirdi kara çocuk hiddetle, annesinin memesinden.

Annesinin ağıtları ile büyümeye çalıştı kara derili çocuk
O da annesi gibi uzak denizleri düşlerdi minicik yüreğiyle
Babasını hiç görmemişti Abi Tako, derdi yoktu kimseyle
Hayalet bir köyde, umutsuzluğu izlerdi, büyümüş gözlerle
Paylaşılamayan neydi, sevgi ne idi, bilmiyordu Abi Tako.

Uçakları karşılamak için ovalara koşuşurdu yoksul halkı
Renk renk baloncuklar süzülürdü gökyüzünden üzerlerine
Ellerle birlikte gözler kocaman açılırdı, umutlar paylaşılırdı,
Annesinin sırtında ağlardı, bağlanmış bir esaretti Abi Tako.

İçindeki 'İmdat' hiç eksilmedi kara çocuğun, derisi hep yandı
Büyük bakışlarla poz verdi kameralara, renk renk slayt oldu
Bir konuşsa, konuşabilse neler diyecekti oysa, konuşamadı
Guinea-Bissau'da yaşamanın zorluklarından bahsedecek,
Ölümü, umutsuzluğu anlatacaktı kim bilir, küçük Abi Tako.

O bakışıyla,hayatın anlamını kazıdı beynimize Abi Tako
Bu anlamsız kavgalara, savaşlara inat, ‘ben sevgiyim’ dedi
‘Minik vücudumla, kara derimle karşı duramam bu haksızlıklara
Gökyüzünün maviliklerine salmak nasıldır bilmem uçurtmaları
Derim kara, bahtım kara, ülkem Afrika, adım Abi Tako aslında’.

Yeşil ormanlar, mavi denizlerin düşünü kuruyorlardı gecelerce
Uzak ülkelerdeki çocukları da düşünmeden edemiyordu Abi Tako
Silah sesleri niye çoktu, o da savaşacak mıydı değerleri uğruna?
Artık onları kimse hor görmeyecek yaşayacaklar mıydı insanca? ...

Umudu hep büyüktü Abi Tako’nun, fakat umut etmek yetmedi ona
Minicik bedeni daha fazla dayanamadı çorak toprakların zorluklarına
Annesine şöyle dedi Abi Tako; “minik ellerimi son kez tut anne, ısıt beni
Koklamak istiyorum senden uzaklardayken, korkmamak için yüreğini’.

Buz gibi topraklara girmeden gözlerini görmek istiyorum son kez
Senden güç almak için ve beni unutmaman için sımsıkı sar beni
Sen beni topraklara gömerken ben en çok ellerini özleyeceğim
Gözlerini ve kokunu hayalime gömerek, sonsuzluğa gideceğim.

Sonra, ‘siyah ekme toprağıma gülleri anne’ dedi Abi Tako sessizce,
Hakkını bağışla bana, hayatımın en güzel anlarını yaşadım sırtında
Elbet bir gün sen de beni özleyecek, geleceksin habersiz rüyalarıma
O günü bekleyerek gidiyorum yanından, ne olur sil yaşlarını, ağlama
Derim siyahtı, umudum karaydı, ömrüm kısaydı, ama sütün beyazdı ana.

(Bütün annelerin, milyonlarca Abi Tako’nun anısına)

Gönül Bıkım&Selahattin Yetgin