Kara Delik Şiiri - Aslı Demirel

Koca bir kara delik
Parmak uçlarıma dayandı sedam
Nefesime imkansızlık ahkâm kesti
Gülüşüme ayaz
Az biraz renk sıçrasaydı göğüme
Yayılsaydı akanyıldızlar
Kışların bitmezliğine bir nebze yaz
Birkaç çiçek bir yudum bahar

Cimri oldu hep gün
Cömert gece eşlik eder düşlerime
Kısır bir hayal sinsilesi
Öyle derin ki karanlığın zifirisi
Yol bulamaz hayallerim
Filizlenip büyüyemez
Neden derim
Cevapsızlığın ardı sıra geleceğini bile bile
Bilinseydi
Bilseydim
Bulurdum ufacık bir ateşböceği
Delsin diye dipsiz kuyu
Zifirisinden kara deliği

Bir yanım ürkek
Bir yanım buz rengi
Bir elimden dökülürken ümit kırıntısı
Biri uzanır yenisine
Bakışlarım zaten uymuyor birbirine
Ahenk yok ilerlerken geçmişe
Gelecek mi
Bir duvar ardında
Duvar kara delik dibinde
Kara delik içimde
İçim dışımda
Dışım zifiriye kurulmuş salıncakta
Yüreğim ağzımda

Boşluktayım

Ve karanlığım

Öyle suskun öyle kan bakar ki gözlerim
Saçılır kaynayan yaşlarım
İçten bir yürek sesi solusa yanımda
Geçerdi dargınlığım

Ama dirençliyim
Çekemeyeceksin beni içine kara delik
Bak senden daha güzel bir delilik
Ümidim
Hayallerim
Düşlerim var
Yenilerini bulur kurarım
Ne yaparsan yap aydınlanacak dünyam
Sen yok olmaya makkumsun
Ben de yaşamaya idam...

(16 02 2007)