Kara Delik Şiiri - Babür Pınar

Bari sen anla beni vazgeçme
Elleri yıpranmış bir kadın
esaretini vurur yüzüme
Kaçarcasına çıkıp giden
kız kurusu pişmanlığın
haraç ister kendini özleyen evden

Hayata ödedim borcumu
bırak git bedeli bana ait
Ben öderim susuz yazın hesabını
ölürsem öleyim
Herkes bilsin söylediklerim doğru
bütün duvarları boyadım sinsice
suçlu benim
gerçek bu kadar basit

Caddenin karşı tarafında lamba
katlimi aydınlatır geceleyin
Akşamın hükmünü veren ay
duvar diplerine sürer kara cevabını
Asfalta serilen belleğim
kalkıp yürüdü varsay
Apoletimi omzuma çakan gelişin
ruhunu verebilir mi cesedime gizlice

Bir kaçak gözlerinden başka
ne sunabilir ki hayata

Masal şarkıları ne kadar da mahzun
ne kadar da sevecen duruyor yüzü Tamuz’un*
bahçeden uzak kalmadığı belli

Bari sen anla kucakla beni
ve bu son olsun
Evet biliyorum
bir siluetten başka şey değilim şimdi
insan dudağından başlar ölmeye
Son kez sarıl bana öpme
dudağım da silindi belki

Hayata tutunmak için
bırakıp gitmene ihtiyacım var
Gözlerime yerleşti sensizlik
Bedbinlik baş belası ötesi sağır duvar
ötesi kocaman bir kara delik

Kendi ölümüne yalnız akar yıldızlar

*Tamuz: Bitki tanrısı