ölümüm
bir karadelikte olsun isterim
evrenin sakinliği ve ben
sessizce
gözlerimi kapayıp
bütün hayallerim
bütün zayıflıklarım
korkularım
ve sensizliğim
tek bir hecede toplanıp
sonra
karışmalı evrene
en ufak zerresine dek
bir kere aşık olup öyle ölmeliyim,
öğrenmeli başka bir dudağın tadını
her zamanki beyazlığınla geçerken sen
kollarında uyumalı bir kere
kara delikte
senin beyazlığınla gitmeliyim ölüme
bir kere hapse düşüp öyle ölmeliyim,
hem de sadece anlamak ve anlatmak için,
insanı düşünmenin tutsak edilemeyeceğini,
ve bütün kıvrımları
birgün
yok olunca aklımın,
özgürce dolaşmalı evrende
insanlık onuru,
insandan da
evrenden de sonra...
ve herşey bir demir topuna döndüğünde
birgün,
ufacık bir demir topu,
üzerinde bakırcı ustaların nazlı desenleri gibi
yazılmalı hikayemiz...
2002 İzmir
Tunç Taşbaş 1Kayıt Tarihi : 22.5.2006 22:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tunç Taşbaş 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/22/kara-delik-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!