“Kara”dan Şiiri - Muammer Karadaş

Kendimi kem gözlere bırakıp diyeceğim,
Eski bir duvar ustası edasıyla
İnce ince yontup sözcük sözcük, diyeceğim
Kara, kara değildir; gridir, göz alıcı mat.

Herkes uyuyordu, işliyordu yeraltı derin
Karaydı, vardı, vesveseydi, su götürmezdi
Götürdüğü su ot bitirmez topraklaraydı

Al kanımı iç; su, su değildi ki bir izlek
Hiçbir dile çevrilemeyen şiirdi su
Al kanımı iç, yol et geç, var kara taşa

Ben seni bildim, sende kara, etiket
Yoldan çıktın da, yola vardın da, divan
Biz dönülmezden döndük kavşakta
Sen övdün bizi, dönülmezden döndü deyi
Söver gibi risksiz, gülbanklar düzdün
Kara’yı Kara’ya kırdırdın mor mor

Ya da var ya dilinde bir dil var
Karadan da kara: iktidar iktidar iktidar!