Kara Cümbüşler Şiiri - Asya Yıldız

Elini tuttum, ilk adımım...
Belki bendim ilk el uzatan,
Kızıllığında güneşin...

Yüreğimi nadasa bırakmıştım.
Ne umutlar ekmiş,
Ne değerler biçmiştim emekle.
Mutluluğumla paketleyip,
Dağıttım güleryüzümle.
Mükafatımı saymadım.
Ne kadar zaman geçti aradan...
Dönüp baksam toplamaya gücüm yeter mi?
Zamanın periyotlarını,
Yeşile boyanmış dağlardan topladığım
Kır çiçekleri gibi.
Demet haline getirsem,
Kokar mı benim çiçeklerim gibi güzel?
Götürür mü vurulduğum dağlara
Kokusuyla beni kendimden geçirerek...

Kızıllığına büründü yine hava.
Vedasında güneşin böyle efkarlanır yeryüzü.
İnsanlar yuvalarına döner, kuşlar yuvalarına.
Bürünüp kasvetime çıkarım dışarı.
Ufkun kızıllığı siyaha çalar olmuş,
Ayak izlerimi seçemez oldum.
Semadaki yıldızları seçmeye başlarken bir bir;
İsim verdim her birine yüreğimden söküp hüzünle.
Her gece, her gece yaşar oldum bu anı.
İnanıyorum ki bir gün yüreğimden söküp
çıkarmadığım isim kalmayacak.
Sen de kalmayacaksın o gün.
Ağlayabilirim.
Hala akacak zerre yaş kalırsa göz pınarlarımda.

Özleminin omzuna yasladım başımı,
Göz kırpan yıldızlara masallar anlatıyorum.
İçinde var olmayan aşklar yaşanan.
Zaman, hain hırsız!
Alıp sevgimi, gençliğimi aldığı gibi kaçırıyor benden!
Kara cümbüşler çalıyor dört bir yanımda.
Rakseden kara feracelerin altında gizliymiş her şey.
Çocukluğum da orada mı?
Yıllardır arayıp, ulaşamadığım.
Yoksa aşk da mı orada, inanmadığım...

Aç gözlerini, çıkar at büründüğün kasveti
sabahın ilk ışıklarıyla.
Bu demlerde tadacaksın yüreğindeki sevgileri.
Paletinden bir parça beyaz çal
Her gördüğün karamsarlığa; çekinme.
Görmek istediğini görür insanoğlu.
Seni böyle görmek yıpratıyor beni.
Gönül sepetini al eline bu gece,
Gökyüzüne dağıttığın isimleri toplayacaksın,
Kır çiçeklerini topladığın gibi dağlardan.
Bir şans daha ver benliğine, merhametinle.
Yitirme üzerine titrediğin meziyetlerini.

Pencerene konan serçelere su ver
Ve her serçe gördüğünde beni hatırla.
Benim gibi küçük, benim gibi özgür...