Kara Cuma Şiiri - Mehmed Fazıl Gulbaki

Mü'minin bayramı cuma senle buluşma vaktimiz,
Sen ki mülevves candan ıraksın,su gibi tertemiz.

Amma tüm gün omuzumda uykusuzluğumun remzi,
Maddi hezeyanlarda tam bugün mü boğacak bizi?

Çatik kaş,asık surat,şimdi daha bi sert,gülmek yok!
Belki gülecek işler vardır hemende büzülmek yok!

Eve girende çekiverdim yorganımı başıma,
Bu hâl ile başımda davul çalsam uyanmam ama;

Naim iken doğrultur,camid olsam da hayat verir.
Maşuğun bir 'gel' lafzıyla ol kainat elbet erir.

Alem erisin derken gök kubbe üstüme yıkıldı,
Sana talep niyazıyla edilemez tek lakırdı!

Niden ya rabbi! Karşıma diksinler azgın mavzeri,
Leyl-i kabre göndersin bu enin-i zirr-i zeberi.

Söndürün lambayı! Aryum eşedd-i sakar uykusu,
Uyu ve uyanma! Aktarın dahi ölüm kokusu!

Bugün hikayesi de böyle,bilesin ki badema;
Böyle mübarek günün adı,maalesef 'KARA CUMA'!

(9.11.07 kara cumadır)

8.01.08