İnsanın insana kıydığı
Zamandı.
Yokluktan değil
-di,
Dirliktendi
dirliksizlik!
Yıl
1976.
Karın deştiği zamandı
karındaşın.
Hayallerimiz vardı
çocuktuk.
Yola revan olmuş giderken;
arabamızın penceresinden gülümserdik geleceğe,
bilemedik
Kabil'in Habil'e hıncının
devam ettiğini.
...ve kara çocuk bir çocuk annesine yemek demiş
-di'li geçmiş
zamanda.
Kayıt Tarihi : 4.5.2019 11:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!