Gözler kara ten kara
Ayak çıplak el kara
Kapkaranlık dünyada
Aslında kimler kara.
Mübarek sofraya oturmuşken,
Şükredip lokmama uzanmışken,
Bol çeşide göz atıp,
Şöyle bir kasılmışken.
Birden çöktü omuzlar,
Kara bulutlar çöktü,
Üstümden dağlar boyu
Koca ağırlık geçti.
Affet bizi kara çocuk
Sen aksın kara biziz.
Sefahate gömüldük
Kanayan yara biziz.
Utanıyorum Rabbim
Neciyiz kimiz neyiz.
Kardeşlerim açlıkta
Bizler eğlencedeyiz.
Gözler kara ten kara
Ayak çıplak el kara
Kapkaranlık dünyada
Aslında kimler kara.
(İstanbul 07 11 2005)
Süleyman ErgülKayıt Tarihi : 10.4.2008 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2005 yılı mübarek Ramazan ayında her akşam tam iftar ederken Kanal 7 ekranlarında Nijer de açlıkla sefaletle boğuşan çocuklar ekranlara getiriliyor ve lokmalar boğazıma diziliyordu. Tabi ki bu bölgelerdeki görüntüler yeni değil ve devam edecek. peki ya bizler onlar için yapacak o kadar çok şeyimiz var ki.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!