Kara Büyücünün Elleri Şiiri - Ahmet Çapa

Tümden yitirilmenin sızısı,
şimdi dudaklarında bir şarkıdır.
Dehşet bir isyan patlar kalbinde.
Yanar şehirler alev alev
bütün sokaklarda duman kokusu.

Geçmiş zamanların tam göğsünde
uyanır derin bir hırıltı.
Bir balgam gibi yapışıp tüm bronşlarına
kanlı öksürüklere boğulur yaşanmışlıklar.
Gırtlağını yırtar bütün ihanetler.
Gözlerinde yosun,
ve dilinde kan kırmızısı kelimeler.

Bütün odalarda gölgelerin tıkırtısı
çivisini söker gibi bütün tabloların
duvarlarda zıplaya zıplaya raks ederler.
Aklını yitirme noktasındasın
beyin hücrelerin iflas,
ve bütün sinir uçlarında iğneli bir uyuşukluk
Bilinçsizliğin çivili döşeklerinde
sıtmaya tutulmuş bedenler gibi çırpınır durursun
Bütün sarmaşıklara ömrünü asarak
neden dev bir buz yutmuş gibi
ta içinden titrersin…

Aslında provasız çıkarız
biz bu hayat sahnesine.
Acemi bir oyuncu utangaçlığı
biraz vardır hepimizin yüzünde.
Oysa sen
bütün kapıları boşa açmak gibi,
yanlış bir zamanda indirdin perdeleri.
İşte o anda
içinde dev bir kara büyücü,
uzattı iğrenç ellerini bir küreye.
ve saydı birer birer tüm hatalı repliklerini.
Bilemedin aslında,
bilemedin bedeninde Şeytan’ ın mesaiye kaldığını.
Boynundan koparıldı bütün hayallerin,
Uysal bir çocuk gibi teslim ettin
çelikten bir kılıca kanını.

Şimdi artık,
varolan bütün taşlara başını çarpmak istersin
ya da kuru bir ağaçta sallandırmak kendini.
İlmeklere son nefesi düşürmek nasıl bir şeydir.
ya da sol şakağında bir mermi patlatmak
Deli bir arzudur içinde ölüm.
Yeter ki dinsin dersin şu berbat uğultu.
Bir diş ağrısı gibi
çenemde asılı duran zulmü,
Azrail davyasıyla çeksin dersin ağzımdan.
Bu kadar (mı)
kolay............

(Mayıs 2004 İst.)