Kara Bulut Şiiri - Evren Özcan

Kara bulut tepemizde,
Zeybek oynar efelerin yürekleri.
Kara kışlar evimizde,
Ege kokan düşler nerede?

Gözler açılır siyahlığa.
Yürek korkak, utangaç...
Efelerin yüreklerinde bir telaş,
Konu komşu, günlerdir aç.

Kara bulut tepemizde,
Acı söyler, sazlar elinde.
Gözlerde yaş oluk oluk,
Kara bulut, yok mu umut?

Karşı köyden bir yar sevmiş,
Yanakları çilli imiş,
Gözleri sürmeli, dilber imiş,
Hasretinden yürek yanmış.

Efeler diz çöktü çoktan,
Kara bulut geldi yoktan,
Ağlamasın güller kokan,
Ağlama sen canım yoncam.

Dağlar nasıl da alçalıyor,
Etrafımız kararıyor,
Sanki içim daralıyor,
Kara bulut can çekişiyor.

Efe döner, zeybek tüter,
Yüreklerde ateş biter.
Karşı köyden bir yar sevmiş,
Ela gözlü dilber imiş.

Kara bulut tepemizde,
Ona rağmen aşk içindeyiz, içinde.
Dünya yıkılsa,
Aşk ile güleceğiz, içimiz sıkılsa bile.