Kara bulut Şiiri - Zümrüdü Anka

Böyledir hayat işte uzaktan toz bembe
Yakından kara bulut.
Uzaktaki ne bilsin karşısındakinin kara bulutunu.
Empati ,empati diye yeri göğü inlettim.
Acının derinine indikten sonra lal kesildim.
Ne bilsin karşımdaki tepemdeki karabulut.
Varsın gitsin toz pembe bulutuyla güneş açsın
Ilık bir yağmur ciselesin hafif bir esinti olsun.
Ağır gelmesin ona kara Bulut'un varlığı
Onun tepesine çöreklenmesin Bulut'un en karası.
Ona şekilde şekile giren beyaz pamuklar düşsün.
Haldan bilmez yaşamayan neyine kızayım
Kurduğu empatinin içinde olamayışına mı
Varsın gitsin bulutuna kara inmesin!