Kara Bulut Şiiri - Kemal Berk

Kara bulut karartmıyor her zaman
Nasibini getiriyor arkadan
Bak gör Şimdi yağmuru toprağa akıtan
Toprakla karışıp mis gibi etrafa kokuyu salan
Bereketi, aşı verir insanı, hayvanı ayırmadan
Fışkırır topraktan, filizlenen tazecik şu candan
Dört gözle bekleyen pek çok hayvan bir de insan
Yedikçe güçlenecek, ondan yemeyi usanmadan bekleyen candan
Gürbüzleşip cayır üstünde gezen ceylandan
Nasiplenmek için, pusuda bekleyen avcıdan
Nasibini taze ceylanda arayan
Kimseye kaptırmaz, yaklaşanı kovar hemen oradan
İnsan’ı, aslanı, kurt’u geri kalmak istemez sofradan
Soframız nede büyüktür, eksik kalmaz kurtlar sofrasından
Yiyen yiyene, bıkmıştır av olan
Gözü doymayan hayvandan, ruhunu satmış insandan
Yaratan yinede verir, ayırmadan
Yağmurun bereketini geç de olsa anlamadan
Usandık, şu dünyada boşa yaşayan insandan

Kemal BERK