Kara Bıranda Şiiri - Baykal Kaanalp

dayanamadı zincirlerini
habire çekip durmaktan
yaşanması güç hanın
kızıllığına aldırmadı günün
serinliğine hiç doyamadı
akşamleyin kaçan kışların

kulaklarına küpe olsun diye
bigudilerini hiç çözmedi
sırnaşıp duran çipuraların
aynı anda aynı yerde
bekleşp dururken
farkına varamadı
hiçbir şeyin değişmediğinin

aynı kalmaktan yorulmuş muydu?
bunca seneler
ortalıkta dolaşan
sevda yüklü demir vagonlar
ama bıkkınlık taşımamalı
üstü açık vagonlar
örtmeye korktuğun
aynı kara bırandayla
bütün ışıklar sönmüşken