Kara Bir Gün Şiiri - Alev Yavuz

Hangi duygularımı mutluluğa boyarsın dedi bana
kırgın bakışlarına hapis etti gözlerimi;

kalbinin üzerine koydu ellerimi minik ellerinin içine alarak
sevgi duygum dedi onu mutluluğun en koyu tonuna boyayabilir misin?
Bütün ailemi ve arkadaşlarımı öldürdü savaş canavarı kimsem kalmadı ki! !

Minik bedenini zorla taşıyarak yanıma oturdu ve devam etti konuşmaya;
açlık duygum dedi onu taptaze kokan bir ekmek yeme mutluluğuna boyayabilir misi?
ben bu yaşıma kadar çöplerden hiç taze yiyecek bulamadım ki! ! !

Hançer gibi bakışlarını çekmeden gözlerimden devam etti anlatmaya;
güven duygum dedi onu bir dostun vazgeçilmez sadakatini yaşama rengine boyayabilir misin?
en son dost bildiğim yan sokaktan biri yırtık ayakkabılarımı çaldı, alma diyemedim ki! ! !

Kalamadım oralarda, öptüm kirli yanaklarından kaçarcasına uzaklaştım bakışlarından
bildiğim bir tek rengi bıraktı anılarıma
siyah rengine baktım çocukla sohbetimin, koydum yüreğime cümlelerini, ağlayarak yoluma devam ettim! ! !