Abdullah bir bela vurdu kapını
Dediler adına corana belası
Tuttu bırakmadı elleri tuttu acısı
Üzerimize çöktü kara bir bela
Sessizlik çökmüştü sokaklarlara
Ambulans sesleriyle çığlık çığlığa
Koca bir şehir düştü bir boşluğa
Üzerimize çöktü kara bir bela
Boğazımızı tutmuş sıkıyor
Buram buram terler akıyor
Ayaklarımız ellerimiz tutmuyor
Üzerimize çöktü kara bir bela
Kapılara kara kilitler vuruldu
Nice ocaklar yandı kavruldu
Ölüm sessizlige büründü
Üzerimize çöktü kara bir bela
Selam sabahlar kesildi
Herkes kendi evinde esirdi
Ölüm kapıyı çalmasını beklendi
Üzerimize çöktü kara bir bela
Sevdiklerimizi bir bir aldı elimizden
Birşeyler aldı götürdü bedenimizden
Bir çağ acıp kapattı ruhumuzdan
Hala durur izleri çıkmadı bedeninizden
05.02.2023
Abdullah eren
Kayıt Tarihi : 5.2.2023 09:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!