Kara Bahtımı Zincire Vurdum

KARA BAHTIMI ZİNCİRE VURDUM
(Göksel Kara dostun; KENDİNİ BOĞAN OZAN’ına naziremiz...)
..... xxx
Ben dün akşam bir meyhane de şarabı, alnından vurdum
Aynaları tuzbuz eyleyiverdiler, ürkek, titrek martılar
Kadehler kesmedi şişe şişe, yakamozların dibinde durdum
Balıklar değildi, deniz kızları da değildi, o puslu karartılar
Binbir geceye bölündüm... Ve mecnunluk saatini kurdum
Kamlar toplandı çevremde, Kımız’mıydı Ötükenli abartılar?
Sarhoş değilim ata... Unutmadım, hep usum da kutlu yurdum
Balkanlar, Kafkaslar, Anadolu, Mısır karışımı güzel şarkılar,
Şu sigara denen illet bozmasaydı sesimi; Bir gazel okurdum...
.....
Gözlerim kısık, gülümseyerek yazıyorum, ey uzak yar, sana...
“Yok can.. Karanlıkta yatıyorum, şu dağılmış, perişan halimi,
Zaten görmek istemezsin...” ine, diyemiyorum ki hiç sorma bana,
Yakalayıpta boğmak istiyorum, şu ayrılık denen, hain zalimi!..
.....
Ey beklendiğini bal gibi bilipte, bir türlü apansız gelmeyen
Hiç korkma, isyankâr omuzlarına yüklemedim, ayrılığın vebalini...
Felek dedim, kader dedim, suç bende dedim... Bendim delemeyen,
Kafdağını... Sana abıhayat suyunu içiremeyen... Haklısın, gösterme cemalini!..
.....
Ben dün akşam bir meyhane de kara bahtımı zincire vurdum
Karanlığın yalnızlığına sarılan kahrıma, öfkeyle salladım bir tekme...
İçime içime akan kanlı yaşlarımı, avucumda burdukça burdum, burdum,
Çıktım havaya... Bir ayağım dünya’da, diğeri ay’da... Ay dedi; “Çekme,
Ey Yılgın Yağmur, desem de seveceksin...” Sevmesem, çoktan uyurdum...
.....
Ben dün akşam, güneş batmasın diye, gurubun kızıllığını vurdum,
Gözlerimden yüreğime, hınçla saplanıverdi dağılan cam kırıkları...
Ey Uzak, adam gibi sevmiş olsam diyebilirdim, diğer yarımı buldum...
.....
Dedeoğlu Aşiyansız, 12.09.21 – 19.01 Y.Y.