Kara Bahtıma En Karasevdalar Yakışır…

geceleri gözlerim yanıyor
parlak yerlere bakamıyorum bir türlü
ateş ateş yaşlar çisildiyor yanaklarıma
kulaklarımda senden kalan bir kuru gürültü
hani sarılmıştık ve bu şarkı benim olsun demiştin…
zaten adı da Senin Şarkın’dı
ince titremelerle giriyor kulaklarımdan
sarsıntılar büyüyor umursamadan

o zamanlar aylardan şubattı
nasılda üşümüştün
ama girmemiştin yorganımın altına
haklıydın kirliydi biraz
ve haklıydın yalnızdık o zamanlar
o zaman şubattı
kıştı
soğuktu
ve sen vardın yanımda sıcacıktın
işte şimdi yaz oldu mevsim
güneş ufak ziyaretlerini bitirdi
artık ev sahibi edalarında
gözlerimde parlıyor karanlık bir ışık
kayboluyorum karanlıkta
kayboluyorum şarkılarda
kayboluyorum hayatımda
bulunamıyorum ve bulamıyorum

hani öpüştükten sonra dudaklarını silerdin
inadına ıslak öpmek isterdim
saçlarında gezinirdi parmak uçlarım
soluklarını hissederdim dudaklarımda
bakışların önce beni bulur
sonra köşe bucak kaçardı
ben kovalamaktan korkardım
yakalayamamaktan korkardım
belki de yakalamaktan korkardım
hala bilmiyorum
hala korkuyorum ama:
karanlıktan biraz...aydınlıktan biraz
yalnızlıktan çok...sensizlikten çok
hala biraz yalnızım ve hala sensiz

hala geceleri takılıyorum yalnızlıkla
karanlıkta daha ıstırap veriyor aşk
hani akşam kutlamıştım sevgililer gününü
beklemiştin ve kızmıştın
ama karanlıkta daha heyecan verirdi sesin
daha serin gelirdi nefesin
daha sıcak olurdu hayaller
ve daha büyürdü hasretler
sadece karanlık olsun istedim
karanlıkta daha güzel oluyordun
karanlıkta seni daha çok seviyordum
karanlıkta yalnızdık ve aşıktık
artık karardı tüm hayallerim,gündüzlerim gecelerim
kaybettim seni karanlıkta
ayılsa da ortalık bulamam artık
bende kayboldum zaten
yeni yeni geliyorum kendime
gözlerim öyle alışmış ki sensizliğe karanlığa
en ufak bir ışıkta yanıyor cayır cayır
yüreğim öyle alışmış ki sensizliğe karanlığa
yeni doğan güneşlere nasıl dayanır
aşkım sensizliğe daha ne kadar katlanır
artık seni kapkara bir sevdayla seviyorum
kara bahtıma en kara sevdalar yakışır…

(geçmişime...)