Almanya'da Ruhr Havzası'ndayım,
Bir kömür ocağındayım.
Yerin bin metre altında...
Güneşe hasret kara Alman sıcağındayım.
İşçi kardeşlerimi gördüm düşümde,
Bize güneşi getiriyorlardı.
Beş kişiyiz göçük altında,
Dört Türk bir de Alman.
Beş kardeş gibi bölüştük...
Kara Alman sıcağını,
Yaşamaya hasret beş can.
İşçi kardeşlerimi gördüm düşümde,
Bizi yukarı çekiyorlardı.
Herşey kararmaya başladı.
Güneş kara, yaşamak kara.
Bir lokma ekmek uğruna...
Gömüldük kömür karası sulara.
İşçi kardeşlerimi gördüm düşümde
Bizi sınırdışı ediyorlardı.
Kayıt Tarihi : 21.12.2007 23:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1983 yılında Almanya'nın Ruhr Havzasında kömür ocağında göçük altında kalan işçi kardeşlerime ağıt olarak yazdım.
Dört Türk bir de Alman.
Beş kardeş gibi bölüştük...
Kara Alman sıcağını,
Yaşamaya hasret beş can.'
ne güzel dizeler bunlar. Yok artık bu duyguları paylaşacaklar gittikçe tükeniyor. Bizimse içimizde hala yıldız düşmeleri var.
çok güzeldi yine.
Bu şiiri dinlememiştim. Şu saatte bana içtittireceksin. duygulandım işte!
Üzücü
düşündürücü..ve gerçekçi
TÜM YORUMLAR (3)