Günler kuru birer dal kış ortasında
Ruhunu ısıtsın diye
Yakıyor onları da..
Zihnine dağılan duman is
Ne yese ne içse
Dilinde acı bir kömür tadında
Eli kolu tonlarca ağırlıkta
Düşünceler altında
Ayaklarına batan hayal kırıklıkları
Nasırlaşan yürek sızıları
Ne kendine ne başkasına yardımı
Umutsuzluk keserken nefesini
Dudaklarında kuruyan
Sözcükler kelepçeleniyor..
Uzaklaşan sesler uğultu oluyor
Sessiz bir duman yükseliyor
Hayatın ve her şeyin ortasında
Bir insan kayboluyor..
Elife Tuba Müezzinoğlu 2
Kayıt Tarihi : 12.5.2017 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!