Kara Şiiri - Cuma Ali Çetin

KARA

Kölesi olasın geliyor onun...
Tipine baksan ak benziyor kar'a.
Zemheriye benzer kanarsan sonun...
Buz tutar tüm dünyan görünmez kara.

Kölesi değilim der para, pulun...
Anlarsın ne imiş yanında bulun.
Hep mertlik taslayan yüzlerce kulun...
Dışları cilalı içi kap kara.

Yolculuk sürüyor hayat çölünce...
Kızma ona biri yolun bölünce.
Vakit, saat dolup bir gün ölünce...
HAK bizi toprağa imanla kara.

Yenilmeyip kalsam bir berabere,
İyileşmez yürek hep yara bere!
Düştün sen gözümden inan bir kere...
Beni istersen öv istersen kara.

Sıratı müstekıym yoluna girsek...
Kimse hiç kimseye göstermez dirsek.
Dünyadan ahreti iyi bilirsek...
O zaman geçeriz ebedi kâr'a.

Çoğunda fark yoktur yaşam tekdüze,
Kendin bahar sanır benzerken güze,
Aydınım benzerim derde gündüze...
Işıkları sönmüş geceden kara.

Rahata ermek zor burda Cumali'm!
Mecbur edeceksin yaşama talim!
Cennet cehennem mi ne olur halim...
Nasıl düşünmeyim ben kara kara.