Kara bakışlarının kara batağı,
Emiyor beni içine,içine.
Tuzağının ta derinlerine.
Çözülmeyen heveslerimin son durağıdır,
O kara gözlerin.
Dönüşü yok artık,
Kara güneşinin ufuklarından.
Kaybolmak için yola çıktık bir kere.
Karanlığının huzuruna eğilmek için.
Son bakışımdır bu!
Dünya’dan sakladığım en son şeyi,
Sana sunmaya geldim.
Sunağındır,benim tapınağım.
İşte,o kara gözlerin.
Düğüm, düğüm dola!
Al, beni batağına göm.
Kimseler bulamasın.
Şimdi gönül, zindanının ıssızında,
Bekliyor uykusuz,
Huzurunda yanlız ve sessiz…
06-03-2009.
Vedat KorunKayıt Tarihi : 6.3.2009 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!