Kara Şiiri - Kemal Yörük

Doğduğumda anamdan,
gözlerim kara...
Beni tutan ebemin,
saçları kara...
İlk ayrıldığımda anamdan,
giydiğim önlük kara...
İlk sorusunda öğretmenin,
çıktığım tahta kara...
Yan masada oturan kıza,
yandığım sevda kara...
Komşunun oğluyla kaçınca sevdamın,
babasının yüzüne, sürdüğü kara...
Başımda dolaşan bulutlar kara...
Gurbete gittiğim, zalim tren kara...
Gurbette düştüğüm zindan kara...
Zindanda donduğum kış kara...
Yani, galiba benim bahtım kara...
Şimdi açmış kollarını beni bekliyor,
Son durak, toprak kara...