Kar Zamanı Şiiri - İmdat Avşar

Bir yangını körükler kara değince zaman
Çeker ayazdan atını zemheri süvarisi
Kovulan güvercinin kanatları ki yağan
Üşüyor kuşların konduğu elim
Kuşların eli buzdan

Bir yangını körükler deli bir yeldir zaman
Susmuyor beyazımı savuran hallaç
Gözlerimi çıkar oy kör baktığım aynadan
Bir türküdür daha mavisi söylenmemiş
Gözlerimi aç

Bir yangını körükler aşkı içerse zaman
Ney sesinde gölgeler çırpınır döner
Akşamın gözlerinde çoğalırken erguvan
Beyaz ve serin bir ayin başlar
Kaybolur düştüğüm izler

Bir yangını körükler köpükten taydır zaman
Daralırken göklerin demirden kafesleri
Kimin eli bozkırda ruhumu kırbaçlayan
Önümdeki sürüde koşuşan ayakların
Yok hükmünde sesleri

Bir yangını körükler durgun akar da zaman
Bu şehrin üşüyen elinde kanatlarım
Benim yaralarımı şiirle saran
Türkülerim var söylemedim hiç
Ezgisi yarım