Dağın tepelerinde kalmış;
Kar yığınları kadar,
Öyle uzaksın ki...
Kar yığınları nasıl dört mevsim
Tepelerden kalkmıyorsa;
Ben de; istesemde,
İçimdeki seni eritemem.
Nasıl şiddetli kışlarda,
Dağın tepelerini değil de;
Her yerini kar kapladığında,
Sevinci okunuyorsa...
İşte ben de;
İçimdeki eritemediğim seni,
Bekliyorum;
Tekrar seninle dolu olacağım günü...
Kayıt Tarihi : 15.6.2009 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!