Kar Yağıyordu Şiiri - Gökhan Üçkaya

kar yağıyordu
yankısız sessizliğinde yürüyordum
artık içimde hiçbir şeyi yerinden oynatmayan anıları bırakarak
köşebaşı, kapı içi, kertenkele kuytularına
gecelerin soğuk soluklularını duyuyordum her adımda

yürüyorum böyle ama basmıyorum ömrün boş basamaklarına
yarın ne olacak ilgilenmiyorum
hiç düş görmüyorum dedim neden sonra
hiç bir yere gitmediğimden mi acaba?

soramadım sana: nasıl döner bu geceler beyaza?
ıpılık, insanca
nefesimiz yetmemişti de bir zamanlar geceleri ısıtmaya

gitmediğim yerler ağrıyor şimdi başımda
atılmamış adımlar arkadaş yalnızlıklarında
anıları yitirerek kararıyorum
istemeden karıştırılıyorum gecelerin soğuk soluklularına

yankısız bir sessizlikte kar yağmaya devam ediyor
ömrün boş basamaklarına

(kavaklıdere, Aralık 2002)