Kar Yağıyor Geceye Şiiri - Sadi Saçak

Bu gece diğerlerinden farklı,
Başka sanki diğer gecelerden,
Çünkü geceler karanlık olurdu en son,
Oysa bu gece bembeyaz,
Tıpkı Derya'nın giymeyi hep düşlediği gelinlik gibi,
Belki de giymiştir,
Ben görmemişimdir...

Neyse,
Derya geçmiş fasıldı,
Geçmişte kaldı.
Bugün bu geceye bakmak lâzım,
Herkesin uyuduğu şu çağda,
Bir ben varım ayakta.
Tüm tanıdığım insanların şu an uyuduğuna eminim,
O yüzden sadece kendi kendimleyim.

Çoktandır görmüyordum böyle kar yağdığını,
Kolay değil; iki yıl oldu,
İki yıldır gelinliğini giymiyor doğa,
Yoksa kalpsizlik doğaya da mı bulaştı.
Hele ben en iyi sırdaşım olarak geceleri görürken,
Yoksa geceler de mi ruhsuzluğa karıştı?

Dışarı çıktığımda üşüyorum,
Üşüyünce üç yıl öncesini hatırlıyorum;
O zaman düşlerim başkaydı,
Bugünkülerden çok farklıydı.
O zaman tanıdığım insanlar da başkaydı,
Bu insanlar hayatımda değildi,
Yalnız başımaydım kısacası,
Atakan'dan başka.

O zaman da kar yağmıştı yine böyle geceye,
Geceyle birlikte bizim de üzerimize,
Üşümüştüm, tıpkı bu gece üşüdüğüm gibi,
Ama o zaman beklentilerim vardı,
En önemli fark da işte buydu.

O beklentiler birer birer eridi gitti,
Bugün yok artık hiçbiri,
Biri girdi hayatıma, beni bütün insanlardan nefret ettirdi,
Eminim eseriyle övünüyordur şimdi.

İstanbul'a kar yağıyor,
Yüreğimdeki unuttuğum yere de,
Bir de Derya'nın anılarına...