Kar çiçeğim Şiiri - İlhami Çakmak

Kar yağınca sen geldin aklıma
Yeryüzünü kaplayınca ilahi nimet
Sen olmalıydın yanımda, canımda
Ama yoktun bunda da vardır bir hikmet

İsmini yazdım yeryüzüne medenice
Senin ismin tam, benimkimin baş harfi
Manasını düşündüm harf harf,hece hece
Anlatamadım ama anladım böylesi de kafi

Belki de bilmeliydin söylemeliydim sana
Bu beyazlar ülkesinde adını yazdığımı
Kalsın, varsın kalsın sessizlik baharına
Rengarenk dünyada senin için aklarda kaldığımı

Düşlediğim vahalarda da sen varsın artık
Sadece adın var ve ismimin baş harfi
Biliyorum bu diyarda hiç buluşamadık
Düşüncesi bile kalbe ziyan ,aşka menfi.

Karlar eridi şimdi bahar geldi şehre
İsminde silindi baş harfimde
Gönlümde de silinseydi o mücella çehre
Nergizler açsa uzak diyarların birinde

Adını duydum yine,beklemediğim bir anda
İndim bahçeye çiçeklerimi suladım
Dedim ya bahar geldi kar sonrasında
Ah! kar dedim yine adın... çiçeklere sarıldım.

Evet beni seven ,hiç kimseyi ayırmadan
Kokusunu esirgemeden adalet dağıtan
Büyüyen mehtap şulesi gibi parlayan
Çiçeklerime sarıldım hiç durmadan,usanmadan.

Sana anlatmadım ama çiçeklerim var benim
Bir tanesi seni andırıyor kar gibi bembeyaz
Açınca yeryüzünü aydınlatan narin ve halim
Seni anımsatan bir çiçek adı da gülbeyaz.

Bazen kar çiçeği derim sevdamın timsali
Aşkımın tercümanı neden güzel ve soğuksun?
Biliyorum yarimin bir emsalisin, soğukluk vermen
Düşündürmen ve dahi güldürmen bu sebepten
Son sözlerim bunlar yar!
Beni ararsan bir gün çiçeklerime sor
Önce kendine(kar çiçeğime) sor
Kader bu bilinmez belki de ölmeden gelirsin
Yüreğime, sesime hoş kokulu gülşenime