Kar Yağarsa Şiiri - Ahmet Demirci

Saat gece yarısını biraz geçmişti.Genç adam bir sigara daha içmek istedi ve balkona yöneldi.
Gökyüzünün kızıllığı dünyayı aydınlatmaya yetiyordu.
Ay bulutların arkasında gizliydi ama gizli bir el dünyayı aydınlatıyordu.
Sokak lambasının etrafı hafif dumanlıydı,sis çökecek gibiydi.
Birazdan lambanın etrafından yavaş yavaş inenleri görecekti.

Gök kubbeden yeryüzüne bembeyaz ve insanın gönlünü hoş eden görüntüsüyle bir bir dökülüyordu kar taneleri.
Saate aldırmadan saatlerce onları izleyecekti.
Ve hiç uyumayanların tanığı olduğu bu mucizeye o da şahit olacaktı

Sabah olduğunda pencereden dışarıya bakan çocukların beyazı görünce duyacağı sevincini iliklerine kadar hissediyordu.
Sabah olduğunda kahvaltı yapmayı bile unutup eline leğeni alıp yokuşlara kaymaya giden çocuğun heyecanını hissediyordu
Sabah olduğunda babasına koşup kardan adam yapmak için aceleci davranan çocuğun o heyecanını hissediyordu.

Sabah olunca telaşa kapılarak bu gün sobada yanacak odunların üzeri de örtüldü diyen annenin telaşını yüreğinde hissediyordu.
Sabah olmadan titreyerek uyanan çocuğun anne insanlar donunca ölmez değil mi diyeceği anda annenin susuşunu hissediyordu.
Sabah olduğunda pencere önünde üzerine kat kat örttüğü battaniyenin altında titreyen dedelerin ninelerin üşüyüşünü hissediyordu.
Sabah olduğunda bundan sonra nerede yatacağız korkusuna kapılan evsizlerin korkusunu hissediyordu yüreğinde.
Sabah olduğunda bir hastane odasında karantinada tutulan çocuğun dışarıya olan hasretini hissediyordu.
Sabah olduğunda konacak dal bulamayan aç ve susuz oradan oraya uçan halsiz kuşun halsizliğini hissediyordu

Gençti,sabah olmuştu,kar yağmıştı.Acılar,telaşlar ve korkular karlar altında kalmış,heyecan ve sevinç yüzeye vurmuştu.
Gençti,her şeyi vardı,her şeyi olanların bu umursamazlığıyla,hiçbir şeyi olmayanların telaş ve korkusu iliklerine işliyordu.
Gençti,üşüyordu...
Gençliği donuyordu.
Bir çoğu sıcacık yuvasında üşüyordu.
Bir çoğu buz kütleleri arasında hayatta kalma mücadelesi veriyordu.

Allah affetsindi insanlığın bu umursamayışı.
Allah sarsın-dı üşüyen çocukları,anneleri,babaları,nineleri,dedeleri sımsıcak.