Kar yağarken erzurumun sokaklarına
Beyaz karıştı sayfalarına
(beyaz olmaya var şehrin)
Kayıplar başladı
sokak aralarında
Bir ışık yandı
Yağan kara yol gösterir oldu
Işığa çıktı kar *
sanki aydınlandığı kadar düşüyordu
Kıvrılan sokak aralarında
Sobam
kül doldu
Sıcağı giden benle gitmiş
Herkes üşüdü o sabah
Ve hiç bir babaanne yorganı kurtaramadı kimseyi
hikaye bu ya
uzadıkça uzardı
çevrilen sayfa aralarından düşen kurumuş çiçekler bile baharın bittiğinden haberdardı
oysa
kimse bilmezdi bu şehirde hangi mevsim ne zaman
kaç bucak
Sen ne zaman ısınırsan o şehre
herhalde
senin mevsimin o zaman başlardı
velhasıl kelam..
Yürürsün
ezdiğin karın sesi kulaklarında.. *
Aslında Isınır hava
kar yağdı mı bu şehrin sokaklarına
O gün ulaşmıştı kar
Ulaşmak istediği yerin bile uzaklarına
Affetmeyen birbirini
iki bedenin
o gün
Sarılmasına sebep oldu
ve
Bir gülümseme doldurdu
bunu öğrenen senin yanaklarına:)
Kayıt Tarihi : 20.11.2023 03:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hava kararınca yanan sokak lambaları kar yağarken sanki sadece ışıklarının aydınlattığı yerlere yağıyormuş, hatta kar ışık kaynağından etrafa düşüyormuş gibi görünür, sanki ışık kara izlemesi gereken yolu gösteriyormuş gibi. Yine böyle bir zamanda yazmıştım "bir ışık yandı ışığa çıktı kar" kısmını.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!