Kar Yağar Yüreğime Şiiri - İsa Yar

Bembeyaz bir sükûnet her yerde
kar yakışmış dağlara anne.
ve mehtap
güzele ayna, çirkine perde.
sanki, en güzel uykusunda her şey;
beyaz örtüye sarınıp gizlenirken şehir.
bir ben uykusuz,
bir ben suyun başında susuz!

Yağan kar mıdır, masal mıdır?
kırılan gönül müdür, dal mıdır?
kar şakaklarımda,
efkar yüreğimde eğleşir...
sar beni anne,
buz tutan yüreğimi al avuçlarına.
ört beyaz başörtünü yorgan gibi üzerime;
gizle beni kar gibi,
sükûtumu duyar gibi,
sığındığım diyar gibi...

Unutmak istiyorum anne;
silmek yaşanmış ne varsa.
arınmak; tortulaşmış duygulardan
sahte kaygılardan...
kar baharın muştusu,
bahar, dirilişin
bilirim.

İçimiz ne kadar derin anne!
içimiz ne kadar zengin;
orada gün ışığına çıkmamış duygular,
orada unutulan ne varsa.
ve gönlümün müntehasında mutena yerin
sıcacık,
bembeyaz
kar gibi...