Kar yağar Karabağ’a
Kara yağar
Beyaz ölüm
Ve Zulüm
Ve Rus
Ve Ermeni
Geçilir; Ağdam-Şuşa, Eskeran-Hankendi
Ve bir gece
Hocalı Kasabası
Çıkartılır meydanlara; Yaşlısı, hastası
Kar yağar Karabağ’a
Kar toprağa, kan kar’a
Gece kara
Kar’a kan karışır
Balalar bağrışır
Rus
Ermeni
Ve Zulüm
Akla gelmedik ölüm
Kara bahtlı Hocalı
Böyle katliam görmedi
Tarih, tarih olalı
Kar yağar Karabağ’a
Ermeni koşarken sola, sağa
Melekler gökte ağlarken
Kar kanlı
Hamile kadın iki eli arkasından ağaca bağlı
Ermeni yerinde duramıyor heyecanlı
Attı elindeki demir parayı havaya
Bu ne hınç, bu ne inanç
Sonra döndü yanındakine
Akçik, manç? (Kız mı? Oğlan mı?)
Kar yağar
Kan kar’a yağar
Ermeni bir hamlede elindeki kasaturayı
Hamile kadının karnına dayar
Kar yağar Karabağ’a
Kan yağar
Kar kana, kan kar’a
Ve bir nara
Geceyi baş aşağı ikiye yırtan
Sanki it uluması
Sonra Ermeni’nin elinde tuttuğu
Hamile kadının karnında saplı kasaturası
Kar yağar Karabağ’a
İki kesik kadın başı
İki kale direği
Hani futbol topumuz? Dedi diğeri
Sonra iğrenç bakışlarla bağırdı
Ürkek serçe yavrusu gibi bir kuytuya tüneyip
Hıçkırıkla titreyerek ağlayan
Çocuğu yanına çağırdı.
Çocuk gözleri zeytin tanesi, kalem kaşlı
Başı daha yeni traşlı
İşte bu! İşte bu! Derken kuduz köpek
Nasıl da mutlu
Sonra bir diğeri çocuğun kafasını tuttu
Masum çocuk, gözleri boncuk, boncuk
Vah çocuk
Bir hamlede koparıldı vücudundan başı
Yağan kar’a, akan kana karıştı iki gözünden akan
İki damla gözyaşı
Bu ne zulüm
Bu nasıl bir savaş
Kapandı kesik başın açıkgözleri düştüğü yerde yavaş, yavaş
Kar yağar Karabağ’a
Kar kara yağar
Kar’a kan yağar
Kin, nefret, hınç, zulüm, yürekler taş
Hocalı Sokakları dolu
Kesikmiş kol, bacak, gövde, baş
Odun yerine Hızarlar insan biçmekte
Asrın vahşetinden gök kubbe titremekte
Kar yağar Karabağ’a
Kan yağar
Ağar, ağar
Yolun sonu
Ayağında yamalı donu
Başında kalpak
Yaşlı bir Ahıska Türk’ü
Dilinde türkü
“ Hoş geldin ölüm
Kahrolsun zulüm” dedi
Ve Sustu
Ardından Ermeni kan kustu
Kar yağar Karabağ’a
Kara yağar
Olsa da Şerefsiz Dünyanın
Gözü kör, kulağı sağır
Hocalı’ da bir gecede
Yerinden sökülen
613 Karanfil
Her yıl 26 Şubat da
Kan olup, kar’a yağar
Ereğli, 26 Şubat 2008
(26 Şubat 1992 Yılı Hocalı Katliamının 16.Yıl Dönümü anısına. Kanayan karanfilleri Rahmet ve Minnetle anıyorum.)
Yüksel Erentürk YılmazKayıt Tarihi : 15.11.2008 19:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!