Kar Yağar Şiiri - Ali Kenan Erdem

Kar yağar ömrüme,
Yüreğimde cemreler hüküm sürerken,
Kır düşen saçlarım beyaza teslim.
Ay gibi parlaktı yüzüm
Belli belirsiz çizgilerin esaretinde şimdi
Böyle donuk bakmamalıydı gözlerim
Hazana ermemeliydi mevsim

Kar yağar gönlüme.
Küçük bir serçe kanadında yolcudur düşlerim.
Yarından habersiz üşümekte ümitlerim.
Şahin pençesinde kıstırılırken usum.
Bahara doyamadan mevsim döndü geldi kışım...

Kar yağar hülyalarıma,
Yürüdükçe ayak izleriyle beni getirir ufka.
Ufuk silüet düşlere teslim etmiş kendini,
Saklı cennetlerinde peri düşlerken yazım,
Ayaza kesmiş kışlarım titrerken telinde sazım...

Kar yağar,
Yağsın ne çıkar, biriksin gönül telinde buzlar.
Kargalar, kanat çırparken gökte,
Akmasın donsun ırmakta sular,
Kararsın gündüzde güneş, gökten yağsın buzullar.
Biriksin parmaklarımda, herkesin bildiği suçlar...
Hazana erdikten sonra ömür
Bahar olmuş,kış olmuş ne çıkar....