Kar Ve Güneş Şiiri - Birgül Yaşa

İçimdeki küçük dünyam
Sesleniyorum sana
Ne kadar da benziyorsun
Gerçek hayata

Bugün kar yağıyor lapa lapa
Konuyorlar penceremin kenarına arda arda
Küçücük gördüğüm şu kar taneleri
Tüm yer yüzünü kaplayıverdi.

Her yer bembeyaz
Hava soğuk ve ayaz....

Sanki terk edildi bir anda koca şehir
Sanki yıllardır yapa yalnızmış gibi masum,

Ama bilir ki gönlü güzel İstanbul!
Bir güneştir onu kurtaracak olan bu kederden!
Bir güneştir ki beklediği ısıtır onu
Bir güneşle gelir İstanbul'un baharı
Velhasıl;
Bir güneşle gider ayaz
Ve gelir yaz...

İşte insanoğlunun bin bir türlü derdi
Ufak ufak derken birikiverdi
Üşüdü titredi soğuk vurdu gönlüne
Yapayalnız kaldı şu dünya sürgünün de
Gönül penceresi kapandı karlarla
Kimsesizdi artık kalbinin sokakların da.

Bence insan beklemeli sabahı
Beklemeyi bilmeli
Güneşi ve güzel günleri

Eğer sende sahipsen bir dünya ya
Ufacık ta olsa kıpırdıyorsa içinde bir şeyler
Unutma ki bir güneşe sende sahipsin
Hem de tüm dünyanı ısıta bilecek bir güneşe...

Karla kapandı ise dünyan
Bekle sende güzel günleri
Güneşin eritir tüm birikintilerini
Bir İstanbul değil herkes bilmeli
Ebedi değil bu kar erir biter
Uğradığı yerleri temizleyip de gider...